50 jaar geleden 21 december 1971 kreeg Lenie ’t Hart volkomen onverwachts een telefoontje van Rijkswaterstaat: “we hebben een zeehond in de voormalige Lauwerszee gevonden.”
René Wentzel, gemeentesecretaris te Uithuizen, had gevraagd in september of ik hem wilde helpen met zijn zeehondenopvang . Ik zei ja maar in mijn eigen tuin want ik heb een zoon van 5 en daar moet ik ook voor zorgen. Wentzel zei oh komt goed in de zomer heb je de huilers en niks in de winter. Ik had dus nog niks klaar geen bassin niks!
Maar nee bestaat niet. Gewoon in mijn eend der op af. De mannen hadden de zeehond in een busje, deur ging open en ik moest de zeehond op de arm nemen en in mijn eend leggen. Hij heeft me niet gebeten een wonder. Wasteil in de tuin, dierenarts er bij, het ging allemaal goed.
Loeskus is 4 januari weer vrijgelaten. Zo is het begonnen in Pieterburen. Mijn zoon is dus de oorzaak dat de zeehondenopvang in Pieterburen is gekomen.
Ter herinnering aan haar 1e zeehond, heeft Lenie een exemplaar van haar boek ‘Zo onafhankelijk als een zeehond’ aan de sluismedewerkers bij de sluis op Lauwersoog overhandigd.
