Lenie ‘t Hart (1941 en oud NJN-er) begon eind 1971 met een badje in haar achtertuin met de opvang van zeehonden. Ze werd daarvoor gevraagd toen de familie Wentzel in Uithuizen niet langer kon doorgaan met het redden van moederloze zeehondenbaby’s, de zgn. “huilers”. Omdat Lenie aanvankelijk in Pieterburen ook alleen maar zeehondenbaby’s opving, heeft zij de naam “Zeehondencrèche” bedacht. Inmiddels is dat een begrip geworden dat zelfs in woordenboeken zoals de “Dikke van Dale” is opgenomen.
Toen er steeds meer zieke zeehonden naar Pieterburen werden gebracht heeft Lenie samen met biologen, dierenartsen en andere wetenschappers van de Zeehondencrèche ook een wetenschappelijk instituut gemaakt om de oorzaken van de problemen te onderzoeken. Onlangs is de kwaliteit van de wetenschappelijke output van de Zeehondencrèche (zoals de negen proef-schriften van gepromoveerde crèche-medewerkers, publicaties in peer-reviewed wetenschap-pelijke tijdschriften en presentaties op congressen) door het onafhankelijke instituut CWTS beoordeeld als “ruim boven gemiddeld wereldniveau”.
Inmiddels is de Zeehondencrèche ook een voorlichtingscentrum geworden, dat jaarlijks wordt bezocht door ruim 100.000 bezoekers. Daarnaast heeft Lenie over de hele wereld projecten opgezet voor de bescherming van – vaak zeldzame en met uitsterven bedreigde – zeehonden-soorten. Zo werkt ze voor de mediterrane monniksrob in Mauritanië, Griekenland, Turkije en Madeira, voor de Ladoga seal in Rusland, voor de Kaspische zeehond in Iran etc. Van over de hele wereld wordt regelmatig een beroep gedaan op haar kennis en expertise.
In 2013 heeft Lenie het directeurschap van de Zeehondencrèche overgedragen aan een nieuwe directie. Toen dit nieuwe management bezuinigingen doorvoerde in de zeehondenzorg en een nieuwe beleidslijn invoerde, waardoor het dierenwelzijn in het geding kwam, wilde Lenie niet langer verbonden zijn aan de Zeehondencrèche. Sindsdien zet ze zich via de Stichting Lenie ’t Hart Zeehondenfonds in voor alle personen en instellingen die waar ook ter wereld zeezoogdieren in nood willen redden. Ze geeft advies en is betrokken bij de opzet van andere opvangcentra.
Lenie heeft de zeehond in Nederland op de kaart gezet en heeft – samen met de olie-industrie en de ITOPF (International Tanker Owners Pollution Federation) de internationale stichting Sea Alarm opgericht, die in actie komt bij olierampen. Daarnaast is Lenie ruim acht jaar lang presentatrice en interviewster geweest bij diverse radioprogramma’s van RTV-Noord.
Haar filosofie is: “Het beschermen van zeezoogdieren langs de kust van welk land dan ook lukt alleen als je daar de locale bevolking en alle actoren in het gebied (zoals plaatselijke bedrijven) volledig bij betrekt. Het is belangrijk dat de kwaliteit van leven van de mensen die met de zeehond te maken hebben zo mogelijk omhoog gaat.”
Lenie ‘t Hart is sinds 1985 draagster van de Zilveren Anjer, was de Nederlandse kandidaat voor de “Vrouw van Europa”, won de Premio Náitún (Vrijheidsprijs) in Chili, een Lifetime Achievement Award van de NWRA in Amerika en ontving de Zilveren Erepenning van het Ministerie van LNV “voor niet aflatende inzet voor zeezoogdieren en de wadden”. In 1981 kreeg ze de ANV Visser Neerlandia prijs voor persoonlijke verdienste. Verder is ze o.a. Officier in de Orde van Oranje Nassau (1996) en Officier in de Orde van de Gouden Ark (1997). In 1995 won ze de prestigieuze Dagblad van het Noorden prijs, waarbij een persoon of instelling wordt geëerd die zich in bijzondere mate heeft onderscheiden voor het Noorden.
Om over die benadering te spreken wordt ze overal ter wereld uitgenodigd. Zo sprak ze onlangs op Martinique op een symposium over bescherming van zeezoogdieren en werd ze uitgenodigd om in Zuid Korea de overheid en beleidsmakers te informeren over een beschermingsprogramma voor de Spotted Seal.
In 2013 sprak ze in Moskou voor kinderen op basisscholen, voor studenten diergeneeskunde op de Moscow State University en overlegde ze met het overheidsorgaan Marine Mammal Council.
Op dit moment is ze vooral ook actief in Iran, waar ze op veel congressen presentaties heeft gegeven en waar langs de kust van de Kaspische Zee een opvangcentrum voor Kaspische zeehonden is opgezet.